Początek historii Żabnicy sięga XVI wieku. Wioska należała wtedy do rodziny Komorowskich, później do Cecylii Renaty, żony króla Jana Kazimierza, następnie do rodziny Wielopolskich, a w końcu stała się własnością książęcej rodziny Habsburgów.
Żabnica w XVII wieku należała do parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Radziechowach. Od 1673 roku po odłączeniu od parafii Radziechowy została przyłączona do bliżej położonej, erygowanej w Milówce w 1625 roku parafii p.w. Matki Bożej Wniebowzięcia.
Pod koniec XIX wieku mieszkańcy Żabnicy zaczęli myśleć o uniezależnieniu się od parafii w Milówce, ponieważ niektórzy z nich do kościoła parafialnego mieli około 15 km.
W tej sytuacji wikariusz parafii w Milówce ks. Jan Figuła za zgodą swojego proboszcza ks. Tomasza Ciszka zorganizował Komitet Budowy Kościoła. W 1910 roku przystąpiono do budowy własnego, drewnianego kościoła. Zwożono drewno z lasu gminnego oraz ofiarowane również przez arcyksięcia Karola Stefana Habsburga.
Kronika parafialna tak zapisała tamte wydarzenia: „Za inicjatywą Wielebnego ks. Jana Figuły, wikariusza w Milówce rozpoczęto w roku 1910 budowę kościoła drewnianego, za panowania cesarza Franciszka Józefa I, za pontyfikatu Piusa X, za rządów w diecezji krakowskiej Księcia Biskupa Kardynała Jana Puzyny. Proboszczem w Milówce był ks. Tomasz Ciszek, a wójtem w Żabnicy Jan Piwowar”.
Cieśle z Żabnicy pod nadzorem majstra w czynie społecznym budowali kościół, który w 1914 roku został wykończony i wyposażony w potrzebne obrazy, ołtarze i przedmioty liturgiczne. W 1914 roku następca ks. proboszcza Tomasza Ciszka, ks. proboszcz Piotr Padykuła dokonał jego uroczystego poświęcenia. W 1915 roku dobudowano do kościoła dzwonnice i zakupiono dwa dzwony, które w 1916 i 1917 roku zostały zarekwirowane przez wojskowe władze austriackie. Zakupiono również grunt pod cmentarz parafialny.
Dekretem Kurii Biskupiej w Krakowie z dnia 24 kwietnia 1918 roku, po oddzieleniu od parafii w Milówce, erygowano w Żabnicy samodzielna stację duszpasterską tj. parafię p.w. Matki Bożej Częstochowskiej z ekspozytem posiadającym władzę proboszczowską. W 1921 i 1922 roku ponownie zakupiono dzwony.
W lipcu 1922 roku w Żabnicy odbyła się pierwsza wizytacja kanoniczna przeprowadzona przez ks. Bp. Adama Sapiehę, w czasie której do bierzmowania przystąpiło ponad 600 osób.
W 1928 roku powstało Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Żeńskiej.
W 1931 roku wizytował Żabnicę sufragan krakowski ks. bp. Rospond i zachęcał parafian, by starali się odrestaurować plebanię chylącą się ku upadkowi.
W 1938 roku pod przewodnictwem z ks. Gabriela Zemanka młodzież z Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży w swoich regionalnych strojach brała udział w Zlocie Młodzieży z całej Polski z okazji dwudziestolecia Niepodległości.
3 września 1943 roku podczas II wojny światowej żołnierze hitlerowscy wykonali w Żabnicy wyrok śmierci wieszając 11 osób za pomoc partyzantom, w tym miejscowych parafian. To dramatyczne wydarzenie przyczyniło się do nagłej śmierci ówczesnego proboszcza ks. Gabriela Zemanka 14 września 1943 roku, byłego kapelana wojskowego, który był świadkiem tej egzekucji.
W 1948 roku parafia Żabnica otrzymała od parafii w Milówce 7 hektarów lasu. W 1950 roku rozpoczęto budowę kaplicy na Skałce. W 1953 roku zaprowadzono instalację elektryczną w kościele i nowo wybudowanej plebanii. W 1956 roku ks. proboszcz Karol Śmiech dostał pozwolenie na powiększenie kościoła, który został wykończony wewnątrz w 1960 roku.
6 lipca 1963 roku ks. proboszcz Karol Śmiech sprowadził do parafii siostry Albertynki: zakrystiankę, katechetkę i kucharkę, które w 1965 roku zamieszkały w nowo wybudowanym budynku.
W 1966 roku Żabnica dekretem ks. bp. Karola Wojtyły formalnie została parafią, gdyż wcześniej miała tylko status expozytury.
W 1970 roku przeniesiono na inne miejsce i gruntownie wyremontowano kaplicę na Skałce. W 1983 roku odnowiono ołtarze w kościele. W 1986 roku pokryto kościół blachą miedzianą. W 1989 roku powiększono cmentarz parafialny. W 1998 roku poświęcono nowo wybudowany Dom Spokojnej Starości przy klasztorze sióstr Albertynek. W roku 2000 położono w kościele nową posadzkę.
Długość kościoła wynosi 34 m, szerokość naw bocznych 18 m, wysokość wewnątrz 6,70 m, a wysokość wraz z krzyżem na wieży 25 m, powierzchnia całkowita kościoła to 350 m. kw.
Na wieży są trzy dzwony, mające imiona: „Matka Boża Królowa Polski” z 1967 roku, „Św. Józef” – z 1922 roku i „Św. Barbara” - 1972 roku.
Owocem pracy i posługi duszpasterskiej wielu kapłanów w stuletniej historii parafii jest gorliwa pobożność, szczególnie Eucharystyczna, i przywiązanie do Kościoła. Odczuwa się powszechną świadomość, że kościół jest ich domem, gdzie często i licznie gromadzą się na Eucharystii. Żywy też jest udział w licznych nabożeństwach praktykowanych od dziesięcioleci. Wierni gorliwie biorą udział w nabożeństwach do Matki Bożej Częstochowskiej – Patronki kościoła i parafii oraz w nabożeństwach majowych, czerwcowych i różańcowych. Gromadzą się również w czwartki na Koronkę do Miłosierdzia Bożego z wystawieniem Najświętszego Sakramentu i w piątki na Godzinę Miłosierdzia.
Od prawie 100 lat w parafii zarówno w kościele jak i w domach Parafian trwa modlitwa różańcowa i rozważanie tajemnic naszego zbawienia. Modlitwa ta jest prowadzona i pielęgnowana przez 33 Żywe Róże Żeńskie i Męskie. W maju Parafianie gromadzą się przy bardzo wielu kapliczkach, figurkach i krzyżach, skąd słychać modlitwę i śpiew litanii loretańskiej.
W okresie Wielkiego Postu kościół zapełnia się po brzegi podczas nabożeństw Gorzkich Żali, a w piątki na Drodze Krzyżowej. Od 2005 roku jest tradycja nabożeństwa Drogi Krzyżowej odprawianej na ulicach naszej parafii. Najpierw odbywała się w rocznicę śmierci papieża Jana Pawła II, następnie w intencji o rychłą beatyfikację Sługi Bożego, a obecnie jako dziękczynienie za wysłuchane prośby i błogosławionego Jana Pawła II.
W parafii jest bardzo wielu utalentowanych muzykantów i zespołów grających góralską muzykę. Jednym z nich jest zespół „Mały Haśnik”.
Z inicjatywy miejscowych muzyków od 2006 roku w naszej parafii ma miejsce tzw. „Góralska Pasterka”. Gromadzi ona o północy przy ołtarzu na Bożonarodzeniowej Eucharystii około 40 muzyków grających na różnych instrumentach oraz wielu uczestników wspólnego kolędowania ze Śląska i prawie wszystkich rejonów południowej Polski.
Przy parafii działa młodzieżowa orkiestra dęta „Barka”.
Od 2007 roku redagowane jest i wydawane pismo parafialne „Idź ogłoś to po górach” w nakładzie 1000 sztuk, które roznoszone jest do każdej rodziny i każdego domu. Trzon pisma stanowią materiały własne, będące relacjami z bieżącego życia parafii, różnych przedsięwzięć i działalności związanej z duszpasterstwem. Poza tym umieszczane są również materiały informacyjne i formacyjne adekwatne do danego okresu liturgicznego oraz ważnych wydarzeń historycznych i narodowych.
Owocem gorliwej pobożności parafian są liczne powołania kapłańskie i zakonne. Parafia skutecznie wymodliła 11 kapłanów diecezjalnych i zakonnych, jednego brata z Zakonu Bonifratrów oraz 14 sióstr zakonnych: 10 albertynek, 2 klaryski, 1 salezjankę, 1 nazaretankę.
Parafia Żabnica należy do dekanatu radziechowskiego w diecezji bielsko-żywieckiej.
